نوار لمسی از جنس استیل ضد زنگ / TPU

مسیر کور باید در محدوده زیر تنظیم شود:

۱- پیاده‌روهای جاده‌های اصلی شهری، جاده‌های فرعی، خیابان‌های تجاری شهر و منطقه و خیابان‌های عابر پیاده، و همچنین پیاده‌روهای اطراف ساختمان‌های عمومی بزرگ؛

۲- میادین، پل‌ها، تونل‌ها و پیاده‌روهای غیر هم‌سطح شهر؛

۳ دسترسی عابر پیاده در ساختمان‌های اداری و ساختمان‌های عمومی بزرگ؛

۴ محوطه ورودی فضای سبز عمومی شهری؛

۵- در ورودی پل‌های عابر پیاده، زیرگذرهای عابر پیاده و امکانات بدون مانع در فضاهای سبز عمومی شهری، باید مسیرهای کور وجود داشته باشد؛

۶- ورودی‌های ساختمان، میزهای خدمات، پله‌ها، آسانسورهای بدون مانع، توالت‌های بدون مانع یا توالت‌های بدون مانع، ایستگاه‌های اتوبوس، ایستگاه‌های مسافربری راه‌آهن، سکوهای ایستگاه‌های حمل و نقل ریلی و غیره باید دارای مسیرهای کور باشند.

طبقه بندی معابر کور باید الزامات زیر را برآورده کند:

۱- مسیرهای کور را می‌توان با توجه به عملکردشان به دو دسته تقسیم کرد:

۱) مسیر کور مسافرتی: به شکل نوار، هر کدام ۵ میلی‌متر بالاتر از زمین، می‌تواند باعث شود که کور و کف پا احساس چسبندگی کنند و به راحتی می‌توان افراد دارای معلولیت بینایی را هدایت کرد تا با خیال راحت مستقیم به جلو حرکت کنند.

۲) مسیر کور را نشان دهید: به شکل نقطه است و هر نقطه ۵ میلی‌متر بالاتر از سطح زمین قرار دارد که می‌تواند عصای نابینایان و کف پاها را حس کند، به طوری که به افراد دارای معلولیت بینایی اطلاع دهد که محیط مکانی مسیر پیش رو تغییر خواهد کرد.

2 مسیرهای کور را می‌توان بر اساس مواد به 3 دسته تقسیم کرد

۱) آجرهای پیش ساخته بتنی کور؛

2) تخته کور پلاستیکی لاستیکی؛

۳) پروفیل‌های کانال کور از جنس مواد دیگر (فولاد ضد زنگ، پلی کلراید و غیره).